اگر دوره‌ کودکی را یک مرحله‌ زیستی در هر زندگی بدانیم که در حین آن فعال‌ترین شکل یادگیری خلاق رخ می‌دهد، می‌توانیم بفهمیم که چرا این دوره قدرتش را به عنوان یک نیروی زیست‌فرهنگی در تکامل شناختی و فرهنگی و همچنین در رشد شخصی حفظ کرده است. بنابراین لازم است که نقش دورانِ کودکی را در شکل‌گیری سرگذشت شخصی بررسی کنیم و نحوه‌ پیشرفتِ یادگیری این حیوان-انسانِ کوچک را، که یاد می‌گیرد ذات زیستی خود را استعلا ببخشد تا میراث فرهنگی کسب کند، از نو بررسی کنیم.
این جستار ما را به ژرفای تاریخ خودِ طبیعت می‌برد و پیش‌تر، تا بوم‌شناسی خیال در کودکی، که تمام اعمال خلاقانه‌ بعدی از آن نضج می‌یابد.

برای ارسال نظر وارد سایت شوید